اكنون آيا رواست چنين يادكردني از هنرمندي كه در كارنامه هنري او آثار به يادماندني از جمله «مال كنون» در زمينه موسيقي نواحي و «چشم به راه» در زمينه موسيقي كلاسيك ايراني ثبت شده است كه هر يك در زمان خود موجب تحول در موسيقي شده و حركتي نو به شمار آمده است و پس از گذشت اين همه سال نيز هنوز اين نواها بسيار شنيدني هستند؟ به راستي چگونه است كه برخي هنرمندان به‌ويژه هنرمندان عرصه موسيقي را در زمان حيات‌شان آن‌گونه از ياد مي‌بريم و بعد از مرگ‌شان اين‌گونه از آنها ياد مي‌كنيم؟ من ترجيح مي‌دهم كه قضاوت را بر عهده تمامي كساني بگذارم كه دغدغه هنر و هنرمند دارند به‌ويژه در عرصه موسيقي! با اين همه به يقين مي‌دانم كه «عطا جنگوك» همچنان در نواها و مضراب‌هايش، گردن به غرور برافراشته و ارتفاع شكوه ناك فروتني استوار ايستاده است و خاطره‌اش تا جاودان جاويدان در تكرار ادوار، داوري خواهد شد.

دانلود کنید

چهار مضراب

لطفا  لطفا لطفا به بنر های تبلیغاتی در زیر پیوندهای روزانه هم سر بزنید

انتهای انتهای صفحه

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: